صراه بين الحب والرومنسية

عندما افكر بالكتابه
تبدأ الرومانسيه تتراقص بكلماتى
وتبدأ نفسى ترسل حروف كلماتى الى قلمى واوراقى
وتنطق اوراقى بكل احلامى وامنياتى
وتنقض رومانسية كلماتى على احزانى والآمى
صراع دائم بين أحزانى وكلماتى
احاول فيه ان اتغلب على احزانى
وبقلمى اقضى على ألآمى وادفنها
بين سطورى
وكلماتى
وتنساب منى دموعى وتغرق اوراقى وتمحوا كلماتى ومعها احزانى
ويبدأ قلمى فى نزف
عشقى وغرامى
فلمن احبه القلب... اسطر كل كلماتى
فالبقاء يكون
لحروفي نبع قلبى
واحلامى
لرفيق اصبح عمرى وحياتى
وبه اقضى على كلمات الحزن التى تحاربنى فى افكارى وعلى اوراقى
وعندما أكتب
أنسى و اطلق العنان لقلمى وكلماتى
وكأنها فارس على جواد
يسكن فى كلماتى وافكارى
و عندما أكتب عن حبي
أجد الكلمات اضعف من ما يدور فى وجدانى
لأنني أجد حبي فى قلبى
نابع من احاسيسى ورومانسية خيالى
وعندما أهدي حبيبي أحرف كلماتى
أجدها لا تكفى حتى تملأ اوراقى
لأن الذي في وجداني
لا يستطيع القلم ان يبوح به لسطور اوراقى
فأحتار
وتبدا معاناتى مع كلماتى
كيف لى ان اعترف لحبيبى بما فى قلبى له من اشواق وغرام
كيف لى ان اصل الى قلبه وعقله من خلال كلماتى
تتوه منى احيانا كلماتى بين سطورى واوراقى
ولا اجد مخرج لمعاناتى
احاول ان الملم كلماتى مع احاسيسى
وافكارى
وأجدنى عاجزه امام قلمى واوراقى
فامد يدى
وانحى قلمى
واخذ اوراقى وأمزقها
واقذف بها
فى سلة مهملاتى
لانها
لا تصف معاناتى وعذابى
و تظهر ضعفي فى كلماتى
فهل أستطيع إهداء أحرفي
اليك حبيبى بدون
ان اسطرها لك على اوراقى
اليك اهديها بقلبى
بنظراتى وهماساتى
إليك انت يا من أعيش لأجله
إليك يا من طيفك يلاحقني فى طريقى وخطواتى
ويداعبنى فى احلامى
إليك يا من ارى وجهك فى كل مكان
في كلماتى.. في أحلامي .. في صحوتي... ومنامى
إليك يا من يرتعش القلم فى يدى
وانا اسطر كلماتى
من شدة حبى وعشقى وغرامى
ومن شوقى اليك
والى احضانك
أحبك